ماده  دوم این قانون به تعریف مناقصه می پردازد

ماده 2 ـ تعاریف واژگانی که در این قانون به کار برده شده، به شرح زیر تعریف
می‌شوند:

الف ـ مناقصه: فرایندی است رقابتی برای تأمین کیفیت مورد نظر (طبق اسناد مناقصه)،
که در آن تعهدات موضوع معامله به مناقصه‌گری که کم‌ترین قیمت متناسب را پیشنهاد
کرده باشد، واگذار می‌شود.

ب ـ مناقصه‌گزار: دستگاه موضوع بند «ب» ماده (1) این قانون که مناقصه را برگزار
می‌نماید.

مناقصه‌گر: شخصی حقیقی یا حقوقی است که اسناد مناقصه و دریافت و در مناقصه شرکت
می‌کند.

د ـ کمیته فنی بازرگانی: هیأتی است با حداقل سه عضو خبره فنی بازرگانی صلاحیتدار
که از سوی مقام دستگاه مناقصه‌گزار انتخاب می‌شود و ارزیابی فنی بازرگانی
پیشنهادها و سایر وظایف مقرر در این قانون را برعهده می‌گیرد.

هـ ـ ارزیابی کیفی مناقصه‌گران: عبارت است از ارزیابی توان انجام تعهدات
مناقصه‌گران که از سوی مناقصه‌گزار یا به تشخیص وی توسط کمیته فنی بازرگانی انجام
می‌‌شود.

و ـ ارزیابی فنی بازرگانی پیشنهادها: فرایندی است که در آن مشخصات، استانداردها،
کارایی، دوام و سایر ویژگی‌های فنی بازرگانی پیشنهادهای مناقصه‌گران بررسی،
ارزیابی و پیشنهادهای قابل قبول برگزیده می‌شوند.

ز ـ ارزیابی مالی: فرایندی است که در آن مناسب‌ترین قیمت به شرح مندرج در ماده
(20) این قانون از بین پیشنهادهایی که از نظر فنی بازرگانی پذیرفته شده‌اند،
برگزیده می‌شود.

ح ـ ارزیابی شکلی: عبارت است از بررسی کامل بودن سند و امضای آنها، غیرمشروط و
خوانا بودن پیشنهاد قیمت.

ط ـ انحصار: انحصار در معامله عبارت است از یگانه بودن متقاضی شرکت در معامله که
به طرق زیر تعیین می‌شود:

1ـ اعلان هیأت وزیران برای کالاها و خدماتی که در انحصار دولت است.

2ـ انتشار آگهی عمومی و ایجاب تنها یک متقاضی برای انجام معامله.

ی ـ برنامه زمانی مناقصه: سندی است که در آن زمان و مهلت برگزاری مراحل مختلف
مناقصه، مدت اعتبار پیشنهادها و زمان انعقاد قرارداد مشخص می‌شود.

لینک مربوط به متن قانون